آرتروز کمر یا ستون فقرات

آرتروز کمر یا آرتروز ستون فقرات که به آن استئوآرتروز نخاعی نیز گفته می‌شود، یک بیماری مفصلی دژنراتیو است که در نتیجه از بین رفتن غضروف و ساییده شدن مفاصل مهره‌های ستون فقرات با افزایش سن ایجاد می‌شود.

آرتروز کمر می‌تواند در هر نقطه‌ای از ستون فقرات ایجاد شود، اما بیشتر در کمر و گردن خود را بروز داده و باعث درد در این نواحی می‌شود.

از آنجایی که ستون فقرات ما وزن کل بدن را تحمل می‌کنند، تشخیص و درمان آرتروز کمر در زمان مناسب ضروری است.

آرتروز کمر چیست؟

آرتروز به طور کلی وضعیتی است که می‌تواند باعث درد و سفتی در هر مفصلی از بدن از جمله مفاصل ستون فقرات کمر شود.

آرتروز کمر را با عنوان آرتروز ستون فقرات نیز می‌شناسند زیرا مفاصل ستون فقرات را تحت تاثیر قرار می‌دهد. درد آرتروز کمر را می‌توان در همه نواحی کمر حس کرد.

روند بروز آرتروز کمر به آرامی و در طول سال‌ها اتفاق می‌افتد. درد، خشکی مفاصل و سایر علائم ناشی از آن ممکن است موقتی یا دائمی باشند.

آرتروز ستون فقرات همچنین می‌تواند باعث سردردهای ناشی از آرتروز کمر یا سوزن سوزن شدن پا در قسمت پایین کمر شود.

آرتروز کمر معمولا با سایر شرایط مرتبط با ستون فقرات، مانند بیماری‌های مربوط به دیسک کمر یا تنگی نخاعی همراه است.

علت آرتروز کمر چیست؟

تا به حال علت دقیقی برای ابتلا به آرتروز کمر کشف نشده است. پزشک برای تشخیص این بیماری نیاز به انجام آزمایشات و عکسبرداری‌های مختلفی دارد.

آرتروز ستون فقرات ممکن است در افراد میانسال یا مسن در طول چندین سال ایجاد شود. از آنجایی که تعداد افراد مبتلا به آرتروز کمر در خانواده می‌تواند باعث افزایش احتمال ابتلا دیگر اعضا به این عارضه شود، احتمال می‌رود که این بیماری یک بیماری ژنتیکی است.

آناتومی ستون فقرات

ستون فقرات یک ساختار استخوانی است که به حرکت بدن کمک می‌کند. ستون فقرات بخش‌های مختلف سیستم اسکلتی عضلانی بدن را به هم متصل می‌کند.

این بخش از بدن در نشستن، ایستادن، راه رفتن، پیچیدن و خم شدن به انسان کمک می‌کند. بیماری‌هایی چون آرتروز کمر می‌تواند فعالیت‌های روزمره را مختل کنند.

ستون فقرات ستون بلندی از مهره‌های استخوانی است که از گردن تا پایین کمر امتداد دارند. ستون فقرات از پایین جمجمه شروع شده و به دنبالچه، بخشی از لگن ختم می‌شود.

ستون فقرات سالم دارای سه انحنای طبیعی S شکل است. این انحناها به عنوان ضربه گیر عمل می‌کنند تا از ستون فقرات شما در برابر آسیب محافظت کنند.

ستون فقرات از بخش های مختلفی تشکیل شده است.

● مهره‌ها

ستون فقرات دارای 33 مهره است که کانال نخاعی را تشکیل می‌دهند. کانال نخاعی تونلی است که نخاع و اعصاب بدن را در خود جای داده و از آن‌ها در برابر آسیب محافظت می‌کند.

● مفاصل فاست

مفاصل فاست دارای غضروف هستند که به مهره‌ها اجازه می‌دهد روی یک دیگر بلغزند. اتصالات فاست به بدن امکان چرخش و انعطاف پذیری بالا می‌دهد. این مفاصل بیشتر از دیگر بخش‌های ستون فقرات در معرض ابتلا به آرتروز کمر هستند.

● دیسک‌های بین مهره‌ای

این بالشتک‌های صاف و گرد بین مهره‌ها قرار گرفته و به عنوان ضربه‌گیر عمل می‌کنند. هر دیسک دارای یک مرکز نرم و ژل مانند است که توسط یک حلقه خارجی انعطاف‌پذیر احاطه شده است.

● نخاع و اعصاب

نخاع ستونی از اعصاب است که در کانال نخاعی قرار گرفته است و از جمجمه تا پایین کمر امتداد دارد. سی و یک جفت عصب از طریق دهانه‌های مهره (فورامن عصبی) منشعب می‌شوند.

● بافت‌های نرم

رباط‌ها مهره‌ها را به هم متصل می‌کنند تا ستون فقرات را در یک جا نگه دارند. ماهیچه‌ها از ستون فقرات حمایت می‌کنند. تاندون‌ها ماهیچه‌ها را به استخوان متصل می‌کنند و ضمن کمک به حرکت، از آسیب عضلانی جلوگیری می‌کنند.

علائم آرتروز ستون فقرات

شایع‌ترین علائم مرتبط با آرتروز ستون فقرات، التهاب، خشکی و درد مفاصل است. بسته به شرایط پزشکی و بدنی، آرتروز کمر می‌تواند طیف وسیعی از علائم زیر را را ایجاد کند:

• کمردردی که به باسن، ران‌‌ها یا ناحیه لگن می‌رسد
• بی حسی یا ضعف در بازوها و پاها
• کمردرد متناوب که ممکن است با گذشت زمان بدتر یا بهتر شود
• حساسیت و درد در لگن، زانو، پاشنه پا یا شانه‌ها
• احساس ساییدگی استخوان روی استخوان
• درد یا ضعف در پشت یا پایین کمر
• تغییر شکل ستون فقرات مانند انحنای غیر طبیعی ستون فقرات
• کاهش دامنه حرکتی یا مشکل در راه رفتن و خم شدن
• از دست دادن انعطاف‌پذیری در مفاصل میان مهره‌ایی
• ضعف یا حساسیت موضعی هنگامی که ناحیه آسیب دیده تحت فشار قرار می‌گیرد
• احساس بی حسی، درد ناگهانی و سوزن سوزن شدن در نخاع

عوامل خطر برای آرتروز کمر

بخی از شرایط یا رفتارها که عوامل خطر نامیده می‌شوند، می‌توانند احتمال ابتلا به آرتروز کمر را افزایش دهند.

برخی این عوامل را می‌توان کنترل کرد و برخی دیگر غیر قابل کنترل هستند.

● عفونت

بسیاری از عوامل میکروبی مانند باکتری‌ها و ویروس‌ها می‌توانند مفاصل را آلوده کرده و باعث ایجاد آرتروز ستون فقرات شوند.

اگر مفاصل شما متورم، گرم یا قرمز شدند، بهتر است بلافاصله به پزشک مراجعه کنید تا بتوانید از گسترش عفونت جلوگیری کنید.

● آسیب‌های مفصلی در مهره‌های کمر

آسیب به مهره‌های کمر و عدم درمان مناسب می‌تواند باعث افزایش احتمال ابتلا به آرتروز ستون فقرات شود.

دستورعمل‌های پزشک را در دوره نقاهت به طور کامل انجام داده و به ستون فقرات خود فشار نیاورید.

● سیگار کشیدن

سیگار کشیدن خطر ابتلا به آرتروز کمر را در افراد افزایش می‌دهد و می‌تواند بیماری را بدتر کند.

از دیگر تاثیراتی که سیگار کشیدن بر زندگی می‌گذارد، کاهش فعالیت بدنی است.

● سن

با افزایش سن، احتمال ابتلا به آرتروز کمر هم بیشتر می‌شود. ورزش کردن و انجام ندادن کارهای سنگین از کارهایی است که می‌تواند درد آرتروز ستون فقرات را کاهش دهد.

● جنسیت

آرتروز کمر بیشتر در میان زنان شایع است. محققان هنوز نتوانسته‌اند دلیل این اتفاق را بیابند.

● ژنتیک و صفات ارثی

افرادی که با ژن‌های خاص متولد می‌شوند بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز کمر هستند. این ژن‌ها HLA (آنتی ژن لکوسیت انسانی) ژنوتیپ کلاس II نامیده می‌شوند. این ژن‌ها می‌توانند آرتروز ستون فقرات را بدتر کنند.

متخصصان نمی‌دانند که چرا افراد دارای این ژن‌ها در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آرتروز کمر هستند یا چرا می‌تواند این بیماری را بدتر کند.

چه کسانی به آرتروز ستون فقرات مبتلا می‌شوند؟

به طور کلی، آرتروز کمر با افزایش سن اتفاق می‌ا‌فتد. افراد جوان ممکن است به علل مختلف مانند آسیب مفصلی، ضربه به مفصل و ابتلا به نقص ژنتیک مربوط به غضروف به آرتروز کمر مبتلا شوند.

برای افراد کمتر از 45 سال، آرتروز کمر در بین مردان شایع‌تر است. در مقابل، زنان بالای 45 سال بیشتر به آرتروز ستون فقرات دچار می‌شوند. این عارضه بیشتر در میان افرادی که اضافه وزن دارند رخ می‌دهد.

همچنین در کسانی که شغلی سنگین دارند یا ورزش‌هایی انجام می‌دهند که فشار مکرر روی مفاصل مهره‌های کمر وجود دارد، بیشتر اتفاق می‌افتد.

آیا آرتروز ستون فقرات خطرناک است؟

مانند هر بیماری که استخوان‌ها و مفاصل را تحت تاثیر قرار می‌دهد، آرتروز ستون فقرات می‌تواند منجر به عوارض جدی شود.

پزشک متخصص به شما کمک می‌کند تا درمان‌هایی را پیدا کنید که علائم شما را مدیریت کرده و میزان تاثیر این عارضه را بر زندگی روزمره کاهش دهد. به محض هرگونه تغییر در علائم ب عدم تاثیر درمان بر علائم به اندازه گذشته با پزشک خود تماس بگیرید.

عوارض آرتروز کمر چیست؟

در بسیاری از افراد، آرتروز ستون فقرات خفیف است و مشکل قابل توجهی در زندگی روزمره آنها ایجاد نمی‌کند.

با این حال در صورت عدم درمان، آرتروز کمر می‌تواند تا حدی پیشرفت کند که باعث تنگی ستون فقرات شود. در صورت بروز علائم زیر بهتر است بلافاصله به پزشک مراجعه کنید:

• بی حسی، ضعف یا سوزن سوزن شدن، کمر و ناحیه لگن
• مشکل در راه رفتن یا حفظ تعادل
• از دست دادن کنترل مثانه یا روده

تشخیص آرتروز ستون فقرات

هیچ آزمایشی نمی‌تواند به طور قطعی آرتروز ستون فقرات را تشخیص دهد. یک پزشک باید یک ارزیابی جامع انجام دهد و سایر علل کمردرد مانند فتق دیسک، اسپوندیلو آرتروز، عفونت، شکستگی مهره‌ها و رشد غیرطبیعی کیست‌ها و تومورها را رد کند. پزشک کارهای زیر را برای تشخیص آرتروز کمر انجام می‌دهد.

● صحبت با بیمار

علائم گزارش شده توسط بیمار برای تشخیص و درمان آرتروز کمر مهم است.

موارد زیر چیزهایی هستند که پزشک از بیمار می‌پرسد:

• زمان شروع علائم
• الگوی درد و خشکی کمر
• تاثیر علائم بر فعالیت‌های روزانه و سبک زنندگی
• چه چیزی درد را کاهش می‌دهد یا آن را بدتر می‌کند
• سابقه پزشکی خانوادگی

به محض شدید شدن درد و محدودیت در انجام فعالیت های روزانه، بهتر است علائم و زمان بروز آن‌ها را در یک دفترچه ثبت کنید.

● معاینه بدنی

در طول معاینه فیزیکی، پزشک سلامت کلی و ستون فقرات بیمار را ارزیابی می‌کند.

آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشند.

• بررسی وضعیت کلی و پوست روی ناحیه‌ایی که بیشتر از همه درد دارد
• لمس کردن نواحی که احتمال ابتلا به آرتروز کمر زیاد است و یافتن مناطق حساس و اسپاسم عضلانی
• آزمایشاتی برای تعیین دامنه حرکتی مهره‌های ستون فقرات مبتلا به آرتروز کمر
• معاینه سگمنتال برای بررسی هر بخش از ستون فقرات
• معاینه عصبی شامل تست قدرت عضلانی، احساس پوست و رفلکس‌ها

● تصویربرداری پزشکی

در صوری که روش‌های قبلی نتوانند آرتروز کمر را به طور قطع تشخیص دهند، برای بررسی بیشتر و رد سایر احتمالات، تصویربرداری و آزمایش تجویز می‌شود.

اشعه ایکس

با استفاده از اشعه ایکس می‌توان فضای بین مهره‌ها و ضخامت دیسک‌های ستون فقرات را بررسی کرد. عکس‌برداری با اشعه ایکس گاهی اوقات می‌تواند خارهای استخوانی را در یکی از مفاصل فاست نشان دهد.

این اتفاق زمانی پیش می‌آید که بدن می‌خواهد با رشد استخوان، کمبود دیسک و غضروف را جبران کند. جزئی‌ترین آسیب‌های ستون فقرات در این نوع عکسبرداری مشخص می‌شود.

سی تی اسکن

به دلیل آناتومی پیچیده ستون فقرات، پزشکان اغلب نیاز به تصویر دقیق‌تری از ستون فقرات نسبت به عکس‌برداری با اشعه ایکس دارند.

سی تی اسکن می‌تواند نمای مقطعی از ستون فقرات را برای تشخیص آرتروز کمر نشان دهند. علاوه بر این، اندازه تونل نخاعی هم قابل بررسی است.

ام آر آی

مانند سی تی اسکن، MRI هم به پزشکان دید مقطعی از ستون فقرات را می‌دهد تا بتوانند آرتروز کمر را راحت‌تر تشخیص دهند.

در MRI از یک آهنربای قوی برای بررسی بافت‌های نرم از جمله دیسک‌های مهره‌ای، رباط‌ها، تاندون‌ها و ماهیچه‌ها استفاده می‌شود.

● تست‌های آزمایشگاهی

در حالی که آرتروز ستون فقرات را نمی‌توان از طریق آزمایشات آزمایشگاهی تشخیص داد، ممکن است از آنها برای رد سایر بیماری‌‌ها مانند اسپوندیلو آرتروز و عفونت استفاده شود.

برای انجام آزمایش ممکن است نیاز به خون‌گیری یا برداشتن مایع میان مفصلی باشد. این آزمایشات توسط نورورادیولوژیست انجام می‌شود.

درمان آرتروز کمر و ستون فقرات

آرتروز ستون فقرات اگر درمان نشود، کمردرد با گذر زمان بدتر می‌شود. درمان کامل آرتروز کمر ممکن نیست اما روش‌های زیر می‌تواند به کند کردن روند پیشرفت، کنترل درد و بازیابی عملکرد طبیعی بدن کمک کند.

از آنجایی که دلیل آرتروز کمر به طور دقیق مشخص نیست، یافتن موثرترین درمان با آزمون و خطا امکان‌پذیر است. یک روش درمانی ممکن است فقط برای یک زمان مشخص جواب دهد.

● فیزیوتراپی

همه برنامه‌های درمانی برای آرتروز کمر شامل حرکات فیزیکی است. تقویت ستون فقرات کمر کمر برای درمان آرتروز ستون فقرات بسیار مهم است.

ماهیچه‌های قوی و انعطاف پذیر از ستون فقرات حمایت کرده، فشار روی دیسک‌های مهره‌ای و مفاصل فاست را کاهش داده و به کاهش علائم آرتروز کمر کمک می‌کنند.

فیزیوتراپیست یک برنامه ورزشی خاص برای بیمار تدوین می‌کند تا به تقویت قدرت و استقامت، افزایش دامنه حرکتی و بهبود سلامت کلی کمک کند. نوع تمرینات به محل درد بستگی دارند.

● جراحی ستون فقرات

یک متخصص کایروپراکتیک، استئوپاتی یا یک فیزیوتراپیست که به درستی آموزش دیده و دارای مجوز باشد، می‌تواند جراحی ستون فقرات انجام دهد. این جراحی با هدف اصلاح ناهنجاری‌ها، چسبندگی‌های بافتی و کاهش درد انجام می‌شود.

● داروهای درمان آرتروز ستون فقرات

هنگام تجویز داروی درمان آرتروز کمر، پزشک باید سبک زندگی، شدت درد و سابقه پزشکی بیمار را در نظر بگیرد. برای جلوگیری از عوارض جانبی و تداخلات احتمالی، بیمار باید با پزشک درباره تمامی داروهایی که مصرف می‌کند، حرف بزند.

داروهای زیر به طور معمول برای مدیریت درد و جلوگیری از پیشروی بیماری تجویز می‌شود.

• استامینوفن درد را با عوارض جانبی کم تسکین می‌دهد. این دارو التهاب و تورم را کاهش نمی‌دهد.
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) درد، التهاب و تورم را کاهش می‌دهند. انواع NSAID ها عبارتند از آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن.
• داروهای موضعی به شکل کرم، اسپری‌، ژل و چسب‌ عرضه می‌شوند. این داروها را باید به طور مستقیم روی پوست محل درد اعمال کرد.
• اگر بیمار آرتروز ستون فقرات از اسپاسم عضلانی رنج می‌برد، شل‌کننده‌های عضلانی ممکن است به طور موقت تجویز شوند.

● ماساژ

ماساژ درمانی می‌‌تواند به کاهش درد آرتروز ستون فقرات، بهبود گردش خون و کاهش تنش و اسپاسم عضلانی کمک کند.

ماساژ برای درمان آرتروز کمر باید توسط فیزیوتراپیست یا ماساژ درمانی انجام شود که در آرتروز کمر تخصص داشته باشد.

● تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست

در این نوع درمان غیرتهاجمی از مقدار کمی الکتریسیته برای کاهش حساسیت اعصاب اطراف ستون فقرات به درد استفاده می‌شود.

بیماران در طول درمان تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست فقط یک لرزش ملایم یا گزگز احساس می‌کنند. این نوع درمان برای آرتروز ستون فقرات برای همه باعث تسکین درد نمی‌شود.

● طب سوزنی

شواهد محدود نشان می‌دهد که طب سوزنی می‌تواند به آرتروز ستون فقرات و کمردرد ناشی از آن کمک کند.

در طول یک جلسه درمان، سوزن‌های بسیار ظریف در نقاط خاصی از پوست برای اصلاح یا حفظ جریان طبیعی انرژی فرو می‌روند.

● مکمل

مکمل‌های توصیه شده برای درمان آرتروز کمر معمولا شامل زردچوبه، زنجبیل، اسیدهای چرب امگا 3 (مانند روغن ماهی)، کلاژن، گلوکزامین، کندرویتین سولفات و ویتامین D هستند.

● سرما تراپی و گرما تراپی

برخی از روش‌های درمان خانگی آرتروز کمر می‌توانند به کاهش درد کمک کنند. سرما تراپی و گرما تراپی یکی از درمان های خانگی پرطرفدار است.

در صورت تشدید التهاب مفاصل کمر، می‌توانید از سرما‌تراپی استفاده کنید. پس از آن، برای کاهش درد ناشی از آرتروز ستون فقرات، گرماتراپی انتخاب خوبی است.

درمان قطعی آرتروز کمر

به طور کلی، درمان قطعی برای آرتروز کمر وجود ندارد و درمان‌های نام برده شده برای مدیریت درد و کند کردن روند پیشروی بیماری است.

اگر سایر درمان‌های پزشکی غیر جراحی نتوانند درد آرتروز کمر را کاهش دهند، ممکن است پزشک درمان‌های تزریقی برای آرتروز ستون فقرات را توصیه کند.

تزریق درمانی ممکن است برای افرادی که به داروهای ضد درد خوراکی حساس هستند نیز گزینه‌ای مناسب باشد.

● تزریق مفصل فاست

این تزریق‌ها درد ناشی از آرتروز کمر در مفصل فاست خاصی را درمان می‌کنند. ماده تزریقی معمولا از طریق کپسولی که دو طرف فاست را در برمی‌گیرد انجام می‌شود.

نمونه هایی از تزریق مفصل فاست عبارتند از:

• تزریق کورتیزون برای کاهش التهاب و در نتیجه کاهش تورم، خشکی و درد مفاصل انجام می‌شود. تزریق استروئید درد را تا زمانی که بیمار روند درمان‌های د‌یگر را شروع کند، تسکین می‌دهد.
• تزریقات پزشکی ترمیمی، مانند پلاسمای غنی از پلاکت و تزریق سلول‌های بنیادی با هدف تسکین درد و همچنین تحریک التیام سلولی و بافتی صورت می‌گیرد.

● بلاک عصب‌های شاخه داخلی

اعصاب شاخه داخلی اعصاب کوچکی هستند که از مفاصل فاست ستون فقرات خارج می‌شوند. آنها می توانند‌ سیگنال‌های درد ناشی از آرتروز کمر را به مغز انتقال دهند.

بلاک عصب‌های شاخه داخلی روشی است که در آن یک ماده بی‌حس‌کننده در نزدیکی اعصاب داخلی متصل به یک مفصل فاست خاص تزریق می‌شود.

● فرسایش با فرکانس رادیویی (RFA)

هدف فرسایش با فرکانس رادیویی قطع کردن سیگنال درد به مغز و در عین حال حفظ سایر عملکردها مانند حس طبیعی و قدرت عضلانی است.

این روش تزریق یک ضایعه حرارتی روی عصب انتقال‌دهنده درد در نزدیکی مفصل مبتلا به آرتروز ستون فقرات ایجاد می‌کند. این ضایعه از ارسال سیگنال‌های درد توسط عصب به مغز جلوگیری می‌کند.

آرتروز کمر و پیاده روی

پیاده روی برای افراد مبتلا به آرتروز کمر توصیه می‌شود زیرا فشار زیادی به مفاصل وارد نمی‌کند، به انعطاف پذیری مفاصل و سلامتی استخوان‌ها کمک کرده و خطر پوکی استخوان را کاهش می‌دهد.

سایر مزایای پیاده روی برای آرتروز کمر شامل موارد زیر است:

• می‌توان زمان، مسافت و سرعت را بر اساس برنامه روزانه انتخاب کرد
• برای کسانی که از خانه کار می‌کنند، ورزشی آسان است
• مکان خاصی مانند باشگاه برای پیاده‌روی لازم نیست
• ثابت شده است که بیرون بودن در طبیعت و هوای تازه به تقویت ذهنیت کمک می‌کند

پیاده روی یکی از بهترین ورزش‌های هوازی است که می‌تواند به آرتروز کمر و تسکین درد ناشی از آن کمک کند. باید دقت کنید که پیاده‌ری نباید به دویدن تبدیل شوند زیرا فشار زیادی به ستون فقرات وارد می‌کند.

در صورتی که حین پیاده‌روی کمرتان درد گرفت یا بعد از آن کمرتان خشک شد، سعی کنید زمان پیاده‌روی را کمتر کنید، در میان هر پیاده‌روی بیشتر استراحت کنید. در صورت ادامه درد، به پزشک مراجعه کنید.

تفاوت آرتروز کمر با دیسک کمر

بین هر مهره ستون فقرات، دیسک‌های پر از مایع وجود دارد که تاثیر ضربه و شوک را بر مهره‌های ستون فقرات جذب می‌کند. با بالا رفتن سن دیسک‌ها کوچک می‌شوند. این می‌تواند باعث شود دیسک خاصیت ارتجاعی خود را از دست بدهد، برآمده شود، پاره شود یا کاملا از بین برود. هنگامی که این اتفاق می‌افتد گفته می‌شود که یک فرد به بیماری دیسک کمر مبتلا است.

بیماری دژنراتیو دیسک یا دیسک کمر تغییر در وضعیت دیسک‌های ستون فقرات است. اما بسیاری از افراد مبتلا به دیسک کمر هیچ دردی احساس نمی‌کنند. بنابراین، نمی توان گفت که این افراد مبتلا به آرتروز کمر هستند.

با این حال، در افراد دیگر، دیسک کمر ممکن است باعث شود دیسک‌های بین مهره‌ای به اندازه قابل توجهی فرسوده شوند. وقتی دیسک‌های مهره‌ایی از بین بروند، مهره‌ها در حین حرکت به هم ساییده می‌شوند. این اتفاق می‌تواند یکی از دلایل ابتلا به آرتروز ستون فقرات باشد.

دیسک کمر و آرتروز کمر شبیه به هم نیستند اما می‌توانند مرتبط باشند. همانطور که گفته شد، دیسک کمر می‌تواند در برخی بیماران باعث آرتروز ستون فقرات شود.

چگونه از آرتروز ستون فقرات پیشگیری کنیم؟

اگر چه نمی‌توان برخی از دلایل بیولوژیکی را که علت آرتروز کمر هستند را کنترل کرد، انجام کارهای زیر می‌تواند برای پیشگیری از آرتروز مناسب باشند:

• هرچه فعالیت بدنی کمتر باشد، احتمال بروز این عارضه بیشتر می‌شود. ورزش‌های ساده‌ایی مانند پیاده‌روی هم می‌توانند از ابتلا به آرتروز کمر جلوگیری کنند.
• تحمل وزن اضافی برای مفاصل کمر سخت است. سعی کنید وزن خود را در یک رنج مناسب نگه دارید.
• سیگار کشیدن باعث از بین رفتن غضروف و تشدید کمر درد ناشی از آرتروز کمر می‌شود.

قرص برای آرتروز کمر

اولین گزینه درمانی برای آرتروز کمر، قرص مسکن است. استامینوفن و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن از داروهای بدون نسخه هستند که می‌توانند باعث تسکین درد آرتروز ستون فقرات شوند.

این داروهای بدون نسخه، درد و سفتی مفاصل ناشی از آرتروز کمر را کاهش می‌دهند و حرکت را آسان‌تر می‌کنند.

از دیگر قرص‌های مفید برای آرتروز کمر، مکمل آرتونیک است. تقویت استخوان‌ها، مفاصل و تاندون‌ها از اهداف روش های درمانی آرتروز کمر است.

مکمل آرتونیک به طور خاص برای افراد مبتلا به آرتروز ستون فقرات ساخته شده است.

از فواید مکمل آرتونیک می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• تسکین درد مفاصل با تحریک تولید کلاژن و تقویت غضروف
• کاهش التهاب مفصل به کمک خاصیت ضد التهابی متیل سولفونیل متان
• کاهش درد و سرعت پیشرفت آرتروز کمر با کندروئیتین سولفات
• افزایش دامنه حرکتی مفاصل کمر
• جلوگیری از تخریب غضروف با کندروئیتین سولفات
• ترمیم سریع‌تر زخم‌ها پس از جراحی آرتروز کمر
• هیدراته نگه داشتن مفاصل با تامین هیالرونیک اسید

سوالات متداول

آیا پیاده روی برای آرتروز کمر مفید است؟

پیاده‌ روی یکی از بهترین ورزش‌‌ها برای افراد مبتلا به آرتروز کمر است. نه تنها باعث کاهش درد و افزایش انعطاف‌پذیری می‌شود، بلکه به سلامت قلبی و عروقی هم کمک می‌کند.

چگونه با آرتروز کمر بخوابم؟

بهترین شکل خوابیدن برای افراد مبتلا به آرتروز کمر، خوابیدن روی کمر و پهلو است. برای این که ستون فقرات را در یک خط نگه داشت، زیر گردن بالشت قرار دهید.

چگونه آرتروز L4 و L5 را درمان کنیم؟

درمان آرتروز ستون فقرات L4 و L5 معمولا با روش‌های غیر جراحی شروع می‌شود. در مواردی که علائم کمر یا ساق پا با درمان‌های غیرجراحی بهبود نمی‌یابد، یا درصورت فوریت‌های پزشکی خاص، ممکن است جراحی در نظر گرفته شود. هم داروهای تجویزی و هم داروهای بدون نسخه  برای کمک به تسکین درد آرتروز L4 و L5 استفاده می‌شود.

آیا ماساژ به آرتروز کمر کمک می‌کند؟

ماساژ می‌تواند به کاهش تورم و درد ناشی از آرتروز کمر، بهبود تحرک مفاصل و کاهش تنش و استرس کمک کند.